აქ, თბილისში ლტოლვილთა ბანაკები არ არსებობს. ეს უფრო ძველი სასტუმროს ან იმ ძველი შენობების მსგავსი გეტოებია, სადაც ლტოლვილები ერთად ცხოვრობენ. უკვე ოცი წელია ძველ სასტუმროში ვცხოვრობ. იქ ცხოვრება მარტივი არ იყო. ხშირად არ გვქონდა წყალი ან შუქი.
წარმოიდგინეთ 2×5 მეტრი ფართობი. აივნით. სწორედ ასეთ ოთახში ვცხოვრობდით მთელი ოჯახი. ჩემი ცოლი, ორი ბავშვი და დედაჩემი ერთ ოთახში. შუაში გამყოფი კედლის აშენება დამჭირდა. ავაშენე. შემდეგ მეზობლებს დაველაპარაკე იმის თაობაზე, შეიძლებოდა თუ არა ორი სართულის ერთმანეთთან დაკავშირება და მათ ნება დამრთეს. ჭერი გავჭერი და მეორე სართულზე ასვლა გავხადე შესაძლებელი.

Here in Tbilisi, there are not refugee camps, but rather Getthos, such as old hotels, or old buildings where all the refugees live together. I lived in an old hotel for twenty years. It was not very easy to live there, many times there was no water or light.

Imagine a space of 2×5 meters. With a balcony. It’s such a space we lived with my family in.  This were my wife and my two children, and my mother living in a single room, I needed to build a separation. Then I built a separation. Then I talked to my neighbors if I could connect one floor to another, a second level, and they accepted. Then I made a hole in the ceiling and through it, you could go to the second level.