მთელი ოჯახი ომში დავკარგე. ციხეში ვიყავი, რადგან მოხუცი ვარ და გაქცევა ვერ მოვახერხე, მაგრამ ჩემთვის სხვები არ არსებობენ.
არ არსებობს “მე” და “სხვები”. ჩემთვის ოსები სხვები არ არიან რადგან ოსეთთან თბილი ურთიერთობა მაქვს. როცა ოსეთს ვიხსენებ,
მხოლოდ კარგი მახსენდება. ამიტომაც ვერ ვხედავ განსხვავებას ქართველებსა და ოსებს შორის.
და სწორედ ესაა მიზეზი, რატომ უნდათ ქართველებს ყველაფრის, ომისა და კონფლიქტის მიუხედავად ყოველთვის უკან დაბრუნება,
მაგრამ ოსებს ჩვენი იქ დაბრუნება არ სურთ.

I lost all my family in the war, I was in prison because I am old and I could not flee.
However, for me, there are no others and me, or me and the others. For me, the Ossetians are not the others. Because I have a warm relationship with Ossetia. When I remember Ossetia I only remember beautiful things. That’s why I do not feel a difference between the Georgians and the Ossetians.
And that is the reason why in spite of everything, of the conflicts and the wars Georgians have always wanted to return.
But the Ossetians do not want us to return.